Jeśli mógłbym opisać życie mojej mamy używając tylko dwóch słów byłyby to: poświęcenie i niezależność.
Poświęcenie – słowo z pewnością nieobce wszystkim, którzy urodzili się w czasie zawieruchy wojennej albo tuż po niej. Moja mama, Teresa, nazywana przez wszystkich z rodziny i znajomych Janeczką, urodziła się jako siódme, najmłodsze dziecko Marianny i Feliksa Łubów w ostatnim dniu marca 1941 roku w Łaskarzewie.
O niezależność w czasach powojennych, a tym bardziej w czasach współczesnych, było i jest znacznie trudniej.
Teresa Danilczuk – foto archiwum prywatne
Będąc dzieckiem tak bardzo chciała się uczyć, że babcia (jej mama) musiała przekonać dyrektorkę szkoły, żeby drobną dziewczynkę z warkoczykami przyjęła do pierwszej klasy o rok czy dwa lata wcześniej niż wynikało to z metryki urodzenia. Zeszyty z lat szkolnych mojej mamy, które zachowały się do dziś, wyglądają jak doskonałe kaligrafie. Jak wydruki z komputera czcionką Lucida Calligraphy w zeszytach w linie z lat 50-tych. Lekcje, podobnie jak większość dzieci w tamtych czasach, często odrabiała na parapecie przy lampie naftowej. Benedyktyńska robota. Dziś trudno uwierzyć, że można było tak prowadzić zeszyty do polskiego, historii, biologii czy francuskiego. Poświęcenie nauce.
Tereska Janeczka Łuba w wielu ok 12 lat, 9 lat (1950) i 17 lat (1958).
Pod koniec lat ’50 Teresa Janina z domu Łuba ukończyła Liceum Ogólnokształcące w Sobolewie, następnie Technikum Ekonomiczne w Garwolinie. W połowie lat 60-tych rozpoczęła pracę jako księgowa w łaskarzewskim GeEsie, gdzie przepracowała niemal 30 lat. Poświęcenie pracy.
Występy publiczne w dzieciństwie, recytacje, zamiłowanie do śpiewu i tańca, ironiczne i abstrakcyjne poczucie humoru, artystyczne zacięcie – niewielu z obecnych znało moją mamę z tej właśnie strony. Ja mogłem się o tym przekonywać latami aż do ostatnich dni jej długiej choroby. Często rozmawialiśmy o życiu, o zasadach, o rodzinie, o polityce. O polityce potrafiła rozmawiać godzinami.
Bardzo wspierała mnie w moich ostatnich projektach, była bardzo dumna z kolejnych publikacji. „Mów do ludzi, mów prostym językiem, przekazuj dokładnie to o co ci chodzi, bez wydziwiania” – strofowała mnie przed pierwszym wywiadem przed kamerą.
Teresa Danilczuk, lata ’60, z nieodłącznym papieroskiem
W młodości lubiła podróżować. Często odwiedzała swoje siostry i brata w Warszawie. Tu mogła pracować, osiedlić się, miała „propozycje pracy i zamieszkania” – jak wówczas mawiano. Wybrała Łaskarzew, gdzie przeżyła ponad 80 lat.
W ostatnim tygodniu przed śmiercią marzyła, żeby wrócić do swojego domu, gdzie czuła się najlepiej. „W domu sobie ugotuję to co lubię (gotowała rewelacyjnie) i wreszcie się wyśpię, odpocznę” – mówiła. „Dla mnie Łaskarzew jest jak Paryż” – dodała, a ja słuchałem oniemiały.
Na ostatnim zdjęciu powyżej z siostrą Zofią
Po ukończeniu technikum chciała studiować prawo. Podjęła działania w tym kierunku. Trudna sytuacja powojenna i okoliczności rodzinne spowodowały, że Teresa Janina nie mogła realizować swoich zawodowych pasji. Życie napisało inne scenariusze.
Poświęciła się rodzinie, wychowaniu synów. Tu jej oddanie przekraczało często poczucie zdrowego rozsądku. Swoim dzieciom poświęcała się bez reszty.
Gdy była w pełni sił, pełna energii, na Janeczkę mógł liczyć każdy – siostry, brat, kuzyni i ich rodziny. Janeczka doradzała i pomagała wszystkim – potrafiła pomóc każdemu. Do Janeczki zawsze można było przyjść, na Janeczkę zawsze można było liczyć. Była jednoosobowym rodzinnym biurem doradczym ds. rozwiązywania spraw trudnych i niemożliwych. Poświęcenie rodzinie.
Dwa pierwsze zdjęcia: Łaskarzew, Alejki, z bratem, siostrą, szwagierką i szwagrem, lata ’60. Dwa kolejne zdjęcia: Łaskarzew, Rynek Duży, z tatą, siostrą i młodszym synem, lata ’70.
Pomimo samotnego wychowywania dwóch niesfornych chłopaków, Janeczka znajdowała czas, żeby opiekować się swoimi wiekowymi rodzicami do końca ich dni – ukochanymi mamą i tatą.
Zawsze chciała żyć po swojemu, na swoich zasadach. „Nie być zależną od nikogo” – powtarzała. Nie lubiła kompromisów, nie chciała chodzić na skróty, nie zwracała uwagi na plotki i szepty. „Niech sobie gadają” – mówiła. Wiedziała swoje.
Często jednak górę brały poświęcenie i obowiązek – przede wszystkim wobec dzieci ale też swoich drogich rodziców. W ostatnich dniach, gdy leżała w szpitalu poważnie chora, mówiła mi, że idzie spotkać się właśnie z nimi.
Sierpień, wrzesień, październik 2019 r.
Wieloletnia, bolesna choroba nie przeszkodziła jej w zachowaniu pogody ducha, ironicznego poczucia humoru. Nie zrezygnowała przy tym z korzystania z całej palety ciętych uwag i surowych ocen, których zdarzało jej się nadużywać. Podobnie jak kawy i papierosów – nie potrafiła z nich zrezygnować.
Pan Bóg pozwolił, że gdy odchodziła, spokojna i pogodzona, mogłem trzymać ją za rękę. Zmarła w poniedziałkowy wieczór, 26 lipca 2021 r.
Kocham Cię, mamo. Odpoczywaj w pokoju.
PS.
Pragnę podziękować mojej rodzinie, najbliższej i dalszej, za nieustające wsparcie i troskę, jakimi obdarowali moją mamę, zwłaszcza w ostatnich latach jej choroby.
Większość mieszkańców może być zaskoczona i zszokowana informacją, że układ łaskarzewski istnieje. Istnieje grupa trzymająca władzę, pozwalająca rządzącym miastem na bezczelność, samowolę, bezkarność. W tle przygotowane w tajemnicy przed mieszkańcami projekty na kilkanaście milionów złotych. Wszystkich, którzy zastanawiają się, dlaczego pomimo szumnych obietnic z 2018 r. nasze miasto nadal dryfuje i popada w ruinę, jest (i będzie) daleko w tyle za Maciejowicami czy Sobolewem, a nawet mniejszymi miejscowościami, polecam poniższy artykuł odsłaniający kulisy łaskarzewskiego układu.
Foto SAD
Władze w ratuszu przy wykorzystaniu nie związanych z miastem doradców i ekspertów, za plecami mieszkańców przygotowują wielomilionowe projekty bez jakichkolwiek uzgodnień, bez konsultacji czy choćby wiedzy łaskarzewiaków. Pomysły opracowywane w ukryciu dotyczą niebagatelnych kwot: 2 miliony zł na niepotrzebną i szkodliwą w opinii wielu osób przebudowę Rynku Dużego czy kilkunastu milionów złotych na budowę nowej hali widowiskowo – sportowej. Projekt remontu istniejącej hali sportowej na kwotę 609 tys. zł jest dla pani burmistrz projektem na tyle marginalnym, że postanowiła potraktować go treningowo, szkoleniowo. „Zadanie inwestorskie”, którego po otrzymaniu środków z Ministerstwa Sportu, nawet nie trzeba będzie realizować.
Pani burmistrz zdecydowała się zorganizować pozorowane „konsultacje społeczne” w sprawie budowy nowej hali sportowej z przedstawicielami środowisk lokalnych dopiero po publikacji artykułu na stronie wLaskarzewie.pl pt. Halowy zawrót głowy czyli chaos, kłótnie i brak procedur. Spotkanie o tyle kuriozalne i pozbawione sensu, że tego samego dnia tj. 15 czerwca 2021 r. decyzją m.in. pani burmistrz rozstrzygnięto przetarg na opracowanie projektu tejże hali sportowej. „Konsultacje społeczne” były jedynie medialnym show dla zdezorientowanej publiczności lokalnej.
Radni zapoznają się z niektórymi z powyższych projektów w komisjach miejskich, nie informując swoich wyborców o tym, co jest dla nich szykowane. Pani burmistrz przepycha każde głosowanie, radni karnie i pokornie podnoszą ręce i naciskają przyciski. Nie zadają zbędnych pytań. Sami nie zgłaszają żadnych wniosków, projektów, koncepcji, mogących rozwiązać istotne problemy mieszkańców. Nie wywierają presji i nie negują bezsensownych i szkodliwych dla miasta poczynań burmistrz Laskowskiej. Zgadzają się gremialnie na te działania, które tylko z pozoru wyglądają nieporadnie – widziane z dystansu układają się w konkretny, logiczny, przemyślany plan. Plan konsekwentnie realizowany przez grupę trzymającą władze w Łaskarzewie.
Foto SAD
Żeby zobrazować jak daleko posunięty jest brak kontroli radnych nad poczynaniami burmistrz Laskowskiej uświadommy sobie, że tylko na „koncepcje i projekty” pani burmistrz zdążyła wydać w ostatnim roku 115 tys. Natomiast poniesione do tej pory koszty utrzymania doradcy gospodarczego to, uwaga, 70 tys. zł w zaledwie półtora roku. Już za część tej drugiej kwoty można by przeprowadzić gruntowny remont istniejącej hali sportowej, żeby łaskarzewskie dzieci mogły ćwiczyć w bezpiecznych i cywilizowanych warunkach. Nie mówiąc o montażu parapetów i odnowieniu bramy wjazdowej wraz z szyldem, żeby reprezentacyjne miejsce miasta nie wyglądało jak podupadająca oberża. Jak zapuszczony, bezpański PGR.
Lokalne media wielokrotnie przemilczały i przemilczają większość istotnych dla mieszkańców miasta wydarzeń, projektów i działań, udając, że ich nie ma. Redaktor naczelny i wydawca „niezależnej lokalnej gazety” (prywatnie mąż pani burmistrz) zamiast rzetelnie informować mieszkańców o tym co dzieje w mieście i z miastem, sam inicjuje i nadzoruje projekty społeczno- polityczne odwracające uwagę społeczną od bieżących problemów. Po wykreowaniu takiego tworu opisuje inicjatywę w swojej osobistej gazecie. Młodzi ludzie, którzy zgodzili się dać do takiego projektu swoje twarze i nazwiska, często niezbyt dobrze wiedzą w jakim przedsięwzięciu biorą udział.
Jest też grupa „niezależnych”, młodych działaczy – chociaż należałoby powiedzieć raczej przeszkolonych odpowiednio hejterów (nie brakuje w niej również seniorów), którzy większość rzeczowych prób zaangażowania w sprawy miasta, prób merytorycznej dyskusji, zadawania pytań, opisywania rzeczywistości i niewygodnych faktów czy domagania się klarownych odpowiedzi, kwitują personalnymi atakami, drwinami, próbami ośmieszenia, zdyskredytowania czy nachalnymi prowokacjami.
Każdy kto odważy się wyjść poza przyjęty i zaakceptowany przez samozwańczych „liderów opinii” schemat jest nokautowany w mniej lub bardziej brutalny sposób. Do skutku. Reszta przyklaskuje, bo nie chce odstawać od poziomu cwanych dyskutantów. Społeczeństwo obojętnieje. Życie toczy się dalej. Układ trzyma się dobrze.
Nad działaniami pani burmistrz, niezwykle szkodliwymi i niebezpiecznymi dla przyszłości miasta, opiekuńcze skrzydła rozpościerają znani parlamentarzyści, firmując te poczynania własnymi twarzami i nazwiskami. Doświadczeni, wieloletni działacze samorządowi, zamiast przestrzegać i napominać świeżo upieczoną panią burmistrz przed popełnianiem niewybaczalnych błędów i działaniami za plecami swoich wyborców i na szkodę miasta, swoją postawą zdają się zachęcać burmistrz Laskowską do etycznie i ekonomicznie wątpliwych projektów oraz metod ich realizacji. Pomimo szerokiej dyskusji w społeczności łaskarzewskiej toczonej od prawie dwóch miesięcy, ostrzegawczych głosów ze strony lokalnych parlamentarzystów nie słyszymy, chociaż możemy zaobserwować, że sprawom łaskarzewskim przyglądają się z niesłabnącym zainteresowaniem.
Foto SAD
Pięć elementów, które składają się na łaskarzewski układ: magistrat, część Rady Miasta, lokalne media rodzinnie powiązane z panią burmistrz, młodzi aktywiści i hejterzy atakujący każdego kto próbuje reagować na pojawiające się patologie oraz parlamentarzyści nieustannie dodający otuchy nierozważnie i niekompetentnie poczynającej sobie burmistrz Laskowskiej.
Dzięki działaniu łaskarzewskiego układu kluczowe dla mieszkańców i przyszłości miasta projekty, takie jak przebudowa centralnego punktu Łaskarzewa, Rynku Dużego (koncepcja za 2 miliony zł miesiącami utrzymywana w tajemnicy przed mieszkańcami), budowa hali widowiskowo – sportowej za kilkanaście milionów złotych czy budżet remontu istniejącej hali, zostały opracowane i mają być realizowane bez wiedzy i zgody mieszkańców miasta, bez należytej kontroli radnych. Znaczna część z nich nie zapoznała się nawet z dokumentami i kalkulacjami tych projektów.
Gdyby nie szereg publikacji na stronach wLaskarzewie.pl i wzmożona debata zaniepokojonych mieszkańców na internetowych forach, większość łaskarzewiaków nie wiedziałaby co dzieje się w ich mieście, na co i w jaki sposób będą wydawane miliony złotych w najbliższych latach.
Pięć elementów składających się na mechanizm, dzięki któremu działania pani burmistrz Laskowskiej mogły mieć charakter samowoli i sobiepaństwa. Bez podlegania kontroli zewnętrznej i bez obaw o ewentualne konsekwencje. To niezwykle niebezpieczny precedens. To skrajnie negatywny wzorzec dla innych małych miejscowości, które mogą próbować wykorzystywać zastosowaną w Łaskarzewie dźwignię bezkarności.
Układ łaskarzewski działa, dlatego pani burmistrz ośmiela się realizować kuriozalne koncepcje bez wiedzy i zgody mieszkańców, bez okazania mieszkańcom i radnym elementarnego szacunku, bez poszanowania ducha wspólnoty. Nie będąc „stąd” nie dostrzega i nie rozumie realnych problemów i szans Łaskarzewa, mając w lekceważeniu zdanie łaskarzewiaków.
Jeśli opisane powyżej mechanizmy i zależności nie spełniają definicji „układu”, to czego jeszcze możemy się spodziewać, żeby definicja była pełna? Podpaleń, pobić, „nieznanych sprawców”, strzelanin, lipnych aktów oskarżenia i pospiesznych aresztowań o 6 nad ranem? Czy dopiero wówczas Łaskarzew dołączy do grona współczesnych, nowoczesnych, cywilizowanych miast z „układem”?
Łaskarzewski układ działa dyskretnie, w białych rękawiczkach, niemal niezauważalnie, bazując na pozytywnych etosach, które okazują się pustymi frazesami. Ludzie związani z łaskarzewskim układem, pod płaszczykiem dobrych manier, pozornej ogłady i szczerych intencji kłamią, manipulują, posuwają się do prowokacji, ataków i nieczystych zagrań.
Desperacja grupy trzymającej władzę jest na tyle duża, że zaczyna się ona posuwać do prowokacji z wykorzystaniem dawnych znajomych i kolegów. Myślę, że to dopiero początek przygotowań do naprawdę brudnej gry. Stawka jest zbyt duża, interesy zbyt poważne. To początek przygotowań do kampanii przeciwko tym mieszkańcom, którzy odważą się krytykować i przeciwstawiać lokalnym powiązaniom. Zaprzepaszczenie życiowych okazji i szans na kariery nie wchodzi w grę.
Łaskarzewski układ trzyma się mocno a bierność radnych i akceptacja tych poczynań przez parlamentarnych patronów władz naszego miasta potwierdza, że obrane cele będą realizowane przy użyciu tych samych bezceremonialnych metod.
Wbrew machinacjom i kolejnym prowokacjom łaskarzewskiego układu postaram się dostarczać mieszkańcom aktualnych informacji i niezależnych ocen.
Jeśli mieszkańcy nie chcą, żeby Łaskarzew został przekształcony w miasto – wydmuszkę czy w miasto- zombie, powinni zacząć interesować się kolejnymi poczynaniami magistratu, zadawać pytania, oczekiwać merytorycznych odpowiedzi, organizować się i działać. I to jak najszybciej. W przeciwnym razie wszyscy obudzimy się w sytuacji, z której nie będzie dobrego wyjścia, a wyrządzonych szkód nie da się naprawić.
Odwiedzając stronę internetową NaszeSprawy.info „niezależnej gazety”, gdzie obok herbu miasta widnieje napis „wydanie internetowe” możemy odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z lokalną gazetą miejską. Jednak pan Eryk Laskowski, redaktor naczelny i wydawca podczas jednej z dyskusji na temat naszego miasta stwierdził, iż „Nasze Sprawy nie są – i nigdy nie były – żadną gazetą oficjalną”. Pomimo odwoływania się przez wydawcę (dział O Gazecie) do etosu Solidarności (biuletyn informacyjny Komitetu Obywatelskiego), oraz do poprzednich wieloletnich wydań periodyku łaskarzewskiego o tym samym tytule (1990 -1991 oraz 1995-2001) pan Laskowski ucina dyskusję: „To mój osobisty projekt.”
W ubiegłych latach, zwłaszcza przed rokiem 2018 Nasze Sprawy wykazywały bardzo duże zaangażowanie społecznie i politycznie. Pomimo tego, że w 2014 r. pan Laskowski został wybrany na funkcję radnego miejskiego, na łamach „lokalnej gazety Łaskarzewa” regularnie ukazywały się artykuły na temat pracy Rady Miasta oraz pracy ówczesnej burmistrz Lidii Sopiel- Serei. W styczniu 2016 r. radny Eryk Laskowski jako przewodniczący klubu radnych PiS łaskarzewskiej rady miasta w medialnych wypowiedziach wskazywał na ewentualność rozpisania referendum w sprawie odwołania ówczesnej burmistrz.
Nasze Sprawy, Niezależna lokalna gazeta Łaskarzewa
W tym samym czasie na stronach Naszych Spraw pan Laskowski, przewodniczący klubu radnych PiS widniał jako redaktor naczelny i wydawca „Niezależnej lokalnej gazety Łaskarzewa” i publikował kolejne teksty jako „niezależny dziennikarz”.
Pomimo faktu, że pan Laskowski zdawał sobie sprawę z tego, że „w momencie otrzymania mandatu radnego uznałem, że – niejako z założenia – nie jestem już bezstronnym mieszkańcem i nie powinienem pisać o sprawach polityki lokalnej” jego aktywność na łamach Naszych Spraw w latach 2014 – 2018 była bardzo duża. Red. Laskowski na tyle „stopniowo wycofywał się” z publikacji społeczno – politycznych (przez niemal 7 lat), że zdążył jeszcze opublikować ok. 20 artykułów ocieplających wizerunek nowej pani burmistrz, prezentując jej dokonania w pozytywnym świetle. Przez dwa lata od wyboru swojej żony na urząd burmistrza.
Pan Laskowski, zarówno jako radny miejski od 2014 r. oraz jako mąż wybranej w 2018 r. nowej burmistrz, zdawał sobie sprawę (jak sam stwierdził) z istniejącego „konfliktu interesów”. Nie przeszkadzało to jednak panu redaktorowi w prowadzeniu pozytywnej kampanii informacyjnej swojej żony gdy było to niezbędne na początku jej kadencji, tj. w latach 2018-2020.
Eryk Laskowski, Nasze Sprawy, foto. strona internetowa posła Grzegorza Woźniaka
Nasze Sprawy nagle zamilkły, gdy na horyzoncie zaczęły się pojawiać „duże projekty na duże pieniądze”. Mieszkańcy naszego miasta na stronach „niezależnej lokalnej gazety Łaskarzewa” nie znaleźli jakichkolwiek informacji na temat:
opracowywanej koncepcji i projektu budowy nowej hali sportowej o wartości kilkunastu milionów złotych,
ogłoszeniu przetargów na projekt tejże hali na kwotę 150 tys. zł,
koncepcji przebudowy Rynku Głównego (gotowej od grudnia 2020 r.) zawierającej m.in. budowę tężni solankowej w oparach spalin za prawie 140 tys. zł, budowę fontanny za 400.000 zł, czy zakup koszy na śmieci i donic za 455 tys. zł., – łączny koszt tej inwestycji to ponad 2 miliony zł ale pan redaktor naczelny podobno nic o tym nie wiedział do czerwca 2020 r.,
budżetu remontowego istniejącej hali sportowej na kwotę 609 tys. zł i o wstrzymanym remoncie tego obiektu o co najmniej rok z powodu konieczności doszkolenia się pani burmistrz w pozyskiwaniu środków z Ministerstwa Sportu,
niezbędnego remontu istniejącej hali sportowej, gdzie „dach cieknie a podłoga niszczeje”, który to remont mógłby być przeprowadzony w przyzwoitym standardzie za część kwoty, którą pani burmistrz zdążyła już wydać na różnorakie projekty i wynagrodzenie dla swojego doradcy,
kolejnych koncepcji i projektów zamawianych przez panią burmistrz Laskowską, na które nasze miasto zdążyło wydać 115 tys. zł (tylko przez ostatni rok),
kosztów zatrudnienia przez panią burmistrz doradcy gospodarczego, który według danych uzyskanych z Urzędu Miasta, w okresie od grudnia 2019 do czerwca 2021 (ok. 1,5 roku) zdążył otrzymać wynagrodzenie w kwocie niemal 70 tys. zł.
O powyższych i o całej liście innych ważnych dla łaskarzewiaków sprawach ich „niezależna lokalna gazeta” milczała i milczy jak zaklęta. Cisza w eterze.
Osobisty projekt pana Laskowskiego, który nazywa on „lokalna gazetą” (tj. medium regularnie dostarczające czytelnikom informacji) „gazetą Łaskarzewa” (gazetą naszego miasta), posługuje się herbem miejskim, hasłem pozorującym, że jest to „wydanie internetowe” gazety miasta, odwołuje się do etosu solidarnościowego lat 1990 – 1991, powołuje się na działalność Towarzystwa Miłośników Historii i Kultury Łaskarzewa, odpowiedzialnego za publikację tego tytułu w latach 1995 -2001.
Z informacji przekazywanych przez samego redaktora naczelnego i wydawcę oraz biorąc pod uwagę aktywność tego medium w ostatnich miesiącach możemy wnosić, że serwis Nasze Sprawy nie ma nic wspólnego z niezależnością (jest medium rodzinnie powiązanym z magistratem), nie spełnia minimalnych definicji „gazety” a tym bardziej „gazety Łaskarzewa”. Publikowane, a zwłaszcza te nieopublikowane treści na stronach Naszych Spraw świadczą o tym, że ta „gazeta” (szczególnie po wyborach w 2018 r.) reprezentuje interesy grupy związanej z panem Laskowskim, jego żoną oraz jej zapleczem politycznym (Nasze Sprawy), zamiast reprezentować interesy łaskarzewiaków.
O podstawy prawne wieloletniego używania herbu miasta przez pana red. Laskowskiego w „jego prywatnym projekcie” będę jeszcze pytał panią burmistrz Laskowską.
Pomimo wszystkich tych pozorów i licznych odwołań do symboli i określeń związanych z lokalną prasą, dziennikarstwem, etosem Solidarności, historią i naszym miastem należy stwierdzić, że Nasze Sprawy udają „niezależną gazetę Łaskarzewa” podobnie jak pan Laskowski udaje „niezależnego dziennikarza”.
Screen z grupy facebookowej Łaskarzew bez spamu
Jeśli redaktor Laskowski, jak sam twierdzi, zdawał sobie sprawę z konfliktu interesów zagrażającemu dziennikarskiej rzetelności, powinien oficjalnie zawiesić swoją działalność publikując stosowny komunikat na łamach Naszych Spraw. Wybrał jednak drogę domorosłego inżyniera społecznego, próbującego manipulować opinią publiczną i zarządzać sprawami Łaskarzewa z tylnego siedzenia. Jednocześnie pan redaktor Laskowski nadal potrafi stroić się w piórka niezależnego dziennikarza, próbując innym dyktować standardy dziennikarstwa.
Wydaje się, że opisywana powyżej bierność redakcji Naszych Spraw w ostatnim czasie może wynikać z chęci zachowania przez redaktora obiektywizmu oraz z niechęci wtrącania się pana Laskowskiego do bieżącej polityki. Nic bardziej mylnego. Gdy przychodzi kryzys a do opinii publicznej przedostają się informacje o szeregu kuriozalnych poczynań ze strony pani burmistrz, redaktor naczelny spieszy z pomocą. Na zamkniętej grupie facebookowej inicjuje przeprowadzenie ankiety na temat rozwoju miasta stając się jednocześnie patronem nowej, spontanicznej organizacji, która ma ten projekt realizować. Po czym już jako redaktor naczelny i wydawca Naszych Spraw na stronach swojej gazety publikuje materiał o tym projekcie realizowanym przez „nieformalną grupę Łaskarzew 2030”, której okazał się być patronem.
Tak właśnie pan redaktor Laskowski „dba, by pisano prawdę” – kreując wydarzenia społeczno-polityczne a następnie opisując je na łamach swojej „osobistej” gazety.
W powyższym przypadku red. Laskowski zachowuje się jak strażak, który dla odwrócenia uwagi podpala las (w ankiecie, której twórcą był pan naczelny mowa jest o organizowaniu ognisk na terenach leśnych – nomen omen), po czym organizuje młodą, „niezależną” ekipę, żeby ten las gasić, następnie opisuje całe wydarzenie w gazecie, której jest redaktorem naczelnym i wydawcą.
A nie są to działania bezinteresowne. Zamiast „dniówki za gaszenie” pan Laskowski odnosi nieco inne korzyści – korzyści polityczne w postaci odwrócenia uwagi od nieporadnych działań i kryzysu wizerunkowego swojej małżonki, burmistrz Miasta Łaskarzew.
Czego nie robi się dla żony i dla politycznych korzyści?
Po serii artykułów dotyczących m.in. rewitalizacji Rynku Dużego w Łaskarzewie i wstępnie szacowanych przeze mnie kosztów na 1 milion zł, jestem winien mieszkańcom Łaskarzewa sprostowanie.
W dniu dzisiejszym z Urzędu Miasta otrzymałem Zbiorcze Zestawienie Kosztów Inwestycji, które przedstawiam poniżej. Okazuje się, że „rewitalizacja” centralnego obszaru w naszym mieście będzie nas kosztowała nie 1 a ponad 2 miliony złotych. Bardzo przepraszam wszystkich tych, którzy mogli się poczuć urażeni zaprezentowanymi przeze mnie wcześniej informacjami. Szczególne słowa ubolewania kieruję do zagorzałych obrońców jeszcze bardziej niedorzecznych i kosztownych (jak się okazuje) pomysłów pani burmistrz Anny Laskowskiej, spod znaku nieformalnej grupy Łaskarzew2030.
Urząd Miasta Łaskarzew, foto SAD
Na co pani burmistrz Laskowska chce przeznaczyć nasze pieniądze? Ponad 84.000 zł na „dokumentację techniczną” (pani burmistrz lubi wydawać duże pieniądze na rysunki, projekty i koncepcje), 295.200 zł na „branżę drogową” czyli przełożenie kostki brukowej, i aż 455.100 zł na „zieleń i donice, ławki, kraty pod drzewa, kosze na śmieci, stojaki rowerowe, tablice informacyjne, pergole”. Okazuje się, że zarobią nie tylko biura projektowe i firmy produkujące kostkę brukową ale również dostawcy ławeczek, koszy na śmieci i donic.
Pamiętajmy przy ty, że projekt przebudowy Rynku Dużego w Łaskarzewie przygotowywany był przez 3 osoby spoza Łaskarzewa, za plecami mieszkańców Łaskarzewa, w głębokiej tajemnicy. Po zapoznaniu się z zestawieniem kosztów inwestycji na ponad 2 mln zł przestaję się dziwić sekretom i niedomówieniom towarzyszącym temu projektowi.
Zbiorcze Zestawienie Kosztów – źródło UM Łaskarzew
Szczerze powiem, że nie doceniłem rozmachu pani burmistrz Anny Laskowskiej i jej doradców oraz ich parcia w kierunku „dużych projektów na duże pieniądze”.
Dziś powinny zacząć bić wszystkie dzwony w mieście! Łaskarzewiacy, jesteście robieni w balona na ponad 2 miliony złotych! Tężnia solankowa to jedynie pierwszy krok i zasłona dymna do wyrzucenia w błoto nie jednej a dwóch dużych baniek!
Okazuje się, że interesy i pieniądze związane z przebudową Rynku Dużego w Łaskarzewie są dwukrotnie większe niż nam się wydawało. Dlatego uważnie przyglądajmy się wszystkim działaniom odwracającym uwagę od istoty rzeczy i broniącym tej szkodliwej dla miasta i mieszkańców „inwestycji”. To duży kawałek tortu.
„Platon przyjacielem, lecz większą przyjaciółką prawda.”
Ta łacińska sentencja oznacza mniej więcej tyle, że istotne są relacje osobiste, jednak gdy w grę wchodzą kwestie podstawowe, jak prawda, znajomości i przyjaźnie muszą zejść na dalszy plan.
Łaskarzew to niewielka społeczność- tu znają się wszyscy, i każdy zna każdego, często od pokoleń. Dlatego na stronie wŁaskarzewie.pl będziemy pisać o sprawach społecznie istotnych, o problemach ważnych dla miasta, dla mieszkańców, o kwestiach i zagadnieniach, które miały lub mogą mieć wpływ na to, jakie jest nasze miasto dziś, i jakie może być w przyszłości.
Jeśli będziemy pisać o ludziach, to tylko w kontekście ich społecznej i politycznej aktywności; lub też ich braku w przypadku osób, które do takiej działalności są zobligowane albo szczególnie predestynowane. Na stronie wŁaskarzewie.pl próżno będzie szukać plotek czy obyczajowych sensacji.
Mam nadzieję, że już wkrótce znajdziecie tu Państwo szereg materiałów, które pomogą zmieniać nasze miasto na lepsze.
Amicus Plato, sed magis amica veritas.
Jeśli ktokolwiek poczuje się dotknięty niektórymi zamieszczonymi tu stwierdzeniami czy ocenami pamiętajmy, że strona wŁaskarzewie.pl powstała Pro publico bono!
